இதோ வேதாகமத்தில் புதிய ஏற்பாட்டிலிருந்து ஒரு சம்பவம். ஏறக்குறைய 2022 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நிகழ்ந்தது.

(கொஞ்சம் கற்பனையும் சேர்த்து எழுதிவிட்டேன். மன்னியுங்கள். இதை வாசிக்கும்போது சிரிப்பு வரலாம். கோபம் வரவேண்டும்!)

எருசலேம். இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தரின் தேவாலயம் இருக்குமிடம். வருடந்தோறும் செலுத்தும் பலிகள்தவிர அன்றாட பலிகளும் செலுத்தப்படும் இடம்.

பஸ்கா பண்டிகை. கப்பர்நகூமிலிருந்து இயேசு தம்முடைய சீஷர்களோடு இங்கே வருகிறார். வெளியே பார்த்தால் பரிசுத்த தேவாலயம். உள்ளே வந்தால்தான் தெரிகிறது உண்மையில் இந்த இடம் எப்படிப்பட்டது என்று.

“பிரியமானவர்களே, பலி செலுத்துங்க. பாவப் பரிகாரம் பண்ணிக்கோங்க”. “மறுபடியும் அடுத்த மாசம் அடுத்த பரிகாரத்துக்கு வாங்க”. “இப்பிடி வந்துகிட்டே இருங்க”. (அப்போதானே எங்களுக்கு வருமானம்!)

“நீயே கடவுள். ஏன் பலிசெலுத்தணும்?” – இது இன்னொரு கூட்டம்.

“என் அன்புப் பிள்ளைகளே, தசமபாகம் காணிக்கை கொண்டுவாங்க. இந்த எங்கப் பொட்டியில போடுங்க. கடவுள சாந்திப்படுத்துங்க”. (நீ உம் பாவத்தில எக்கேடுகெட்டுப் போனா எங்களுக்கென்ன?)

“அன்பான தேவ ஜனமே, உங்க பேரு, உங்க குடும்பத்தார் பேரு, புள்ளிங்கோ பேரு எல்லாம் எழுதிக் குடுங்க. உங்களுக்காக நாங்க ஜெபம் பண்றோம். எல்லாப் பாவத்துக்கும் நாங்க ஒரு பரிகார ப்ரோக்ராம் வச்சிருக்கோம். ஜெபப் பங்காளர் ஆயிட்டா தொடர்ந்து உங்களுக்காக ஜெபம் பண்ணிக்கிட்டே இருப்போம். நீங்க இல்லையின்னாலும் உங்களுக்காக பலி செலுத்துவோம். உங்க ஆப்சென்சுல உங்கபேரிலயே ஆராதனை செய்வோம். என்ன, கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ரா செலவு ஆகும்”.

“செல்லங்களா, வாங்க வாங்க. ஒரு சாயங்கால அர்ச்சனைக்கு ஸ்பான்சர் பண்ணுங்க. உங்களுக்கு ரொம்ப புண்ணியமா போகும். அரை மணிநேர அர்ச்சனைக்கு 1000 பணம் மட்டும்தான். வட்டிக்கு பணத்த விட்டு சம்பாதிச்சிருந்தாலும் கடவுளுக்கு குடுத்தா சுத்தமாயிடும்”.

“விசுவாச சகோதரரே, மதியானம் அன்னதானம் செய்யறோம். அஞ்சு அப்பம் ரெண்டு மீன் டொனேட் பண்ணுங்க; இப்பிடி “ஊழியக்காரங்கள” தாங்க ரொம்ப செலவாகுது. தங்க சாவி வாங்கிக்கங்க. ஜெப எண்ணை (உடலில / தலையில பூச), ஜெபத்துணி (தொடச்ச்சுக்க), ஜெப வாட்டர்குப்பி கூட (கிணத்துல ஊத்த), ஜெப பேனா (பரிட்சை எழுத) (படிக்காட்டியும் பாஸ் ஆயிடலாம்!) விற்பனைக்கு உண்டு”.

“சகோதரி, பிள்ளை வரம் வேண்டுமா? பொறக்க வச்சிடலாம். என்கிட்ட வாங்க”. “சகோதரா, கடவுள் சரீர சுகம் கொடுத்துட்டாரா? எங்க ஊழியத்துக்கு நன்றி பலி செலுத்துங்க”. (நாங்கள் தானே ஜெபம் பண்ணினோம்!)

“அண்ணே, வாங்க, வாங்க, இங்க வாங்க. வெள்ளாடா? ஆட்டுக்குட்டியா? ரெண்டு மாசமா? ஆறு மாசமா? கொஞ்சம் வியாதிப்பட்டதா? அப்போ கொஞ்சம் டிஸ்கௌண்ட் தர்ரோம். ஒரு கால் கொஞ்சம் ஊனம். அவ்ளோதான். ஆசாரியன்கூட கண்டுபிடிக்க முடியாது. பாதி விலையில் வாங்கிக்கோங்க”.

“ஐயா வாங்க, காளை மாடு வேணுமா? தகனபலி செலுத்த சரியான ஐட்டம். விலை கொஞ்சம் அதிகம்தான். ஆனாலும், உங்க குடும்பத்துக்கே பரிகாரம் செய்யலாம்”. இன்னொருத்தர் அங்க கூப்பிடறார். “நல்லாத்தான் இருந்திச்சி இந்த மாடு. இன்னிக்கி காலையிலதான் விபத்தில அடிபட்டிரிச்சி. சாகப்போற நிலைமை. 100 பணம் குடுங்க. அடிமாட்டு விலை. ஒரு நாய் கூட ஃப்ரீயா குடுப்போம்”.

“அம்மா இந்தாங்க. ரெண்டு புறா மூணு பணம். அஞ்சு வாங்கினா அஞ்சு பணம். அண்ணே, ரெண்டு புறா மூணு பணம். அஞ்சு வாங்கினா அஞ்சு பணம். கொஞ்சம் பாவத்துக்கும் சின்ன மீறுதலுக்கும் புறாவே பரிகாரமா செலுத்தினா போதும். விலை கம்மிதான். ரெண்டு புறா மூணு பணம். அஞ்சு வாங்கினா அஞ்சு பணம்”.

“சில்லறை இல்லனா அதோ அங்க போங்க. அவரு தருவாரு. என்ன, கமிஷன் கொஞ்சம் அதிகம்தான்”. (அப்பறமா அவரு எனக்கும் கமிஷன்ல கமிஷன் தருவாரு. அது வேற கதை!)

“பலி செலுத்த இப்போ பணம் இல்லையா? கவலைப்படாதீங்க. தங்க வளையல், செயின், ஏதாவது இருக்கா? அடகு வச்சு இப்பவே பணம் வாங்கிக்கங்க. அடுத்த முறை வரும்போது மீட்டுக்கலாம். ஆனா வட்டியோட சேத்துதான். என்ன, சும்மா ஒரு 2% வட்டி தான். ஒரு நாளைக்கு”. அடகு வைக்க ஒண்ணுமில்லையா? அட்ரஸ் குடுங்க. பணத்த வாங்கீட்டு போங்க. ஆனா மீட்டர் வட்டி. சீக்கிரமா குடுத்து முடிச்சிட்டா ஒரு பிரச்சனையும் இல்ல”.

“அடகு வெக்க பண்டம் இல்லையா? உங்கபுள்ளைய விட்டுட்டு போங்க. வேலைக்கு வச்சுக்கிறேன். பணம் திருப்பித் தர்ர வரைக்கும் இவன நாங்க பத்திரமா பாத்துக்குவோம்”.

அய்யய்யோ! அங்க என்னமோ சண்டை நடக்குது! ஓ? பணம் வாங்கி திரும்பக் குடுக்கலையா? ரொம்ப அடிக்காதீங்க. செத்துருவான்.

ஆமா. இவங்கள ஏன் கட்டிப்போட்டிருக்கீங்க? இவனுங்க திருடின பொருளையெல்லாம் திருப்பிக் குடுக்கலையா? நல்லா வேணும்.

“டேய் இவன் என்கிட்ட பிக்பாக்கெட் அடிக்கப் பாத்தவனாச்சே? மறுபடியும் மாட்டிக்கிட்டானா?”

அட, அவன் அந்தக் கடையில மொள்ளாளி வெளிய போனப்ப திருடினவனாமே, தெரியுமா?
அதோ அந்த ரெண்டுபேரும் நம்மள வழிப்பறி பண்ணினவங்க. இங்க வந்து பாவப் பரிகாரம் பண்ண ஆடு வாங்கரானுக”.

இயேசு தேவாலயத்திலே ஆடுகள் மாடுகள் புறாக்களாகிய இவைகளை விற்கிறவர்களையும், காசுக்காரர் உட்கார்ந்திருக்கிறதையும் கண்டு, கயிற்றினால் ஒரு சவுக்கையுண்டுபண்ணி, அவர்கள் யாவரையும் ஆடுமாடுகளையும் தேவாலயத்துக்குப் புறம்பே துரத்திவிட்டு, காசுக்காரருடைய காசுகளைக் கொட்டி, பலகைகளைக் கவிழ்த்துப்போட்டு, புறா விற்கிறவர்களை நோக்கி: இவைகளை இவ்விடத்திலிருந்து எடுத்துக்கொண்டுபோங்கள்; என் பிதாவின் வீட்டை வியாபார வீடாக்காதிருங்கள் என்றார்.

“உம்முடைய வீட்டைக்குறித்து உண்டான பக்திவைராக்கியம் என்னைப் பட்சித்தது”. ஆஹா! அன்பே உருவான இயேசுவுக்குக் கூடவா பக்திவைராக்கியம்? இதை நான் கவனிக்கவே இல்லையே. சாந்தசொரூபியான இயேசு வைராக்கியம் கொண்டிருக்க சாத்தியமே இல்லை. இயேசு அழைக்கிறார்; இயேசு விடுவிக்கிறார்; இயேசு சுகமளிக்கிறார்; உங்களுக்கு ஆசீர்வாதம் உண்டாகும்; செழிப்பைக் கட்டளையிடுவார்; உங்களுக்கு ஆறுதல் தருவார் – இவரல்லவா நம் அருள்நாதர்!